David Lumb | BBC Midlands Today
BBC Simon Ruscoe’nun ailesi, davranışlarındaki değişimin başlangıçta iş geriliminden kaynaklandığını düşünmüştü Alzheimer genelde yaşlılıkla ilişkilendirilen bir hastalık. Ancak babalarına daha 55 yaşında Alzheimer teşhisi konulunca, bu iki kardeşin hayat stillerini ve hatta meslek planlarını değiştirmesi gerekti. Pekala bir ebeveyninize velilik etmek nasıl bir şey?
Simon Ruscoe 2015’te garip davranmaya başladığında, ailesi bunun iş geriliminden kaynaklandığını düşündü.
Aktif bir hayat üslubu olan Simon, birtakım şeyleri unutmaya ve sözleri söylem etmekte zorlanmaya başlamıştı. Bazen yolunu bulmakta da zorlanıyordu.
Yıllar süren tetkiklerden sonra 2020 yılında erken evre Alzheimer teşhisi kondu.
O yıl Ekim’de bilişim kesimindeki yöneticilik işini bıraktı ve ailenin hayatı da bir anda değişti.
Simon’ın küçük oğlu, 21 yaşındaki Oliver “Babamın Alzheimer olduğunu öğrenince bunu diğerleriyle paylaşamadım” diyor:
“İnsanların benim için üzülmesini istemedim.”
BBCBabalarının durumu kötüleştikçe Oliver ve 26 yaşındaki ağabeyi Alex daha fazla sorumluluk üstlenmeye başladı.
Artık yemek yemekten giyinmeye kadar her şey zorlaşıyordu.
Oliver “En yıpratıcısı en kolay şeyler” diyor:
“Güneş kremi sürdüğünden bizim emin olmamız gerekiyor. Bara gittiğinde gerçek içkiyi ve yemeği alması için siparişi bizim vermemiz gerekiyor.”
Teşhisten evvel kendi konutuna çıkan lakin babasının hastalığını öğrenince meskene geri dönen Alex ise “Giyinmesi için pak bir çift çorap bıraksak da gidip eski çoraplarını giyiyor” diyor ve ekliyor:
“Tuvalete muhtaçlığı olup olmayacağını bizim sorup hatırlatmamız gerekiyor.
“Bazen huzursuzca hareketler yaptığını görüyoruz ve aslında bir şeyin yolunda gitmediğini fakat bunun ne olduğunu bize söyleyebilecek yetenekten mahrum olduğunu biliyoruz.”
BBC Çocuklar babalarına bakabilmek için toplumsal hayatlarını da değiştirmek zorunda kaldı İki kardeş mesleklerinde fedakarlıklar yapmak zorunda kaldı.
Tam vakitli devlet memuru olan Alex mesai saatlerini azalttı ve sıhhat sistemine kayıtlı bir bakıcı oldu.
Bir süpermarkette yarı vakitli asistanlık yapan ve tren makinisti olmak isteyen Oliver ise, meskenine uzak işlere başvurmamaya karar verdi.
Sosyal hayatlarını da değiştirdiler: Arkadaşlarıyla tatillere gitmek yerine ailece tatillere öncelik vermeye başladılar. Arkadaşlarını dışarıda görecekleri vakitse babalarını da yanlarında götürür oldular.
Anneleri Emma’nın da dinlenebilmesi için bakım sorumluluklarını sırasıyla paylaştılar.
Eşine bakmanın yanı sıra bir yetişkin toplumsal bakım merkezinde çalışan Emma “Oliver ve Alex bu süreçte inanılmaz yardımcı oldular” diyor ve ekliyor:
“Onların yardımı olmasa Simon’a meskende bakamazdım. Bununla başa çıkamazdım. Ailesinden dayanak almayan beşerler bunu nasıl yapıyor iddia edemiyorum.
“Onlarla gurur duyuyorum.”
BBCOğulları, babalarının en temel şeyleri bile yapamamasının kendilerini “mental olarak yıprattığını” söylüyor.
Fakat çocukluklarında kendilerine “müthiş bir baba” olan Simon’a artık tıpkı biçimde davranmak istiyorlar.
Ve zorluklara karşın bu durumun aileyi bir ortaya getirdiğini hissediyorlar.
Oliver “Bizimle olduğu ve keyifli olduğu için minnettarız” diyor.
Alex ise “Bazı yaşıtlarımın ebeveynleri artık yok. O yüzden babam hâlâ yanımızda olduğu için minnettarım” diye anlatıyor hislerini:
“Yapabildikleri bariz bir halde azalıyor, evet, lakin onu yüzde 75 yahut yüzde 50 kapasiteyle de olsa yanımızda istiyorum.”
