Son aylarda kiracı-ev sahibi kavgalarında büyük artış yaşandı. Hukukçular, ’Anahtarı vermeden kiracılık bitmez’ prensibi çerçevesinde yüksek kira sebebiyle meskeni boşaltan kiracıların kesinlikle suretle anahtarı mülk sahibine teslim ettiğini belgelendirmesi gerektiğini lisana getiriyor.
Hukukçular, kiracının taşınma sürecini tamamlasa dahi mülkün anahtarlarının mesken sahibine teslim edilmedikçe kiracının mülk üzerindeki haklarını ve yükümlülüklerini sürdürdüğünü belirtiyor.
ANAHTARI TESLİM ETMEYİNCE KONUT SAHİBİ KİRA İSTEDİ
YARGITAY KARARI
Mahkeme, davanın kısmen kabulüne hükmetti. Kararı mağdur kiracı temyiz edince devreye giren Yargıtay 8. Hukuk Dairesi, mahkeme kararını bozdu. Tekrar yapılan yargılamada mahkeme birinci kararında direndi. Davalı kiracı bu kararı da temyiz edince devreye bu sefer Yargıtay Hukuk Genel Heyeti girdi. Şura, emsal nitelikte bir karara imza attı. Kararda, maddedeki “Kiracının bildirdiği tahliye tarihinin kiralayan tarafından kabul edilmemesi hâlinde kiralananın fiilen boşaltıldığını ve anahtarın teslim edildiğini, böylelikle kira bağının kendisince ileri sürülen tarihte hukuken sona erdirildiğini kanıtlama yükümlülüğü kiracıya aittir. Kiracı bu tezini İİK’nın 269/c unsurunun 1. fıkrasında yazılı evraklarla kanıtlamak zorundadır. Kiracı, kiralananı kendisinin ileri sürdüğü tarihte tahliye ettiğini ispatlayamazsa, kiralayanın bildirdiği tahliye tarihine prestij olunmalıdır” kararı hatırlatıldı. Kararda şu sözlere yer verildi:
“O halde anahtarın teslim edildiği borçlu tarafından 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu‘nun 269/c unsurunun 1. fıkrasında yazılı dokümanlarla ispatlanamadığından alacaklı tarafından bildirilen tarihin tahliye tarihi olarak kabul edilmesi gerekir. Kiralananın tahliye edildiğinin ve anahtarın da kiralayana teslim edildiğinin borçlu tarafından İİK’nın 269/c unsurunun 1. fıkrasında yazılı evraklarla ispatlanması zaruridir. Anahtarın teslim edildiği borçlu tarafından İİK’nın 269/c unsurunun 1. fıkrasında yazılı dokümanlarla ispatlanamadığından alacaklı tarafından bildirilen tarihin tahliye tarihi olarak kabul edilmesi gerekir. Hâl bu türlü olunca direnme kararının açıklanan bu değişik münasebet ve nedenlerden ötürü bozulması gerekmiştir.”
