Bu çocuk-adam seri katillerin yaşadığı mahallesinden, çocukluğundan beri onu güdümleyen varsıl, dominant iş bayanı annesinden, gençlik aşkıyla karşılaşmaktan, sorumluluk almaktan, karar vermekten daima korkar. Annesini görmek için inançlı kozasından dış dünyaya adımını atan Beau’nun başına gelmedik kalmaz. Aster Beau’nun varoluşçu seyahatini izleyiciyi onun beyninin içine sokarak anlatır. Açılış sekansında annesi Mona’nın inançlı vajinasının içinden Beau’nun nasıl doğduğunu izleriz. Koca adamken bile Beau daima canavarlarıyla savaşır, düşman varlıklardan kaçar.
Şiddet dalgasının akabinde kendini klasik Amerikan ailesinin huzurlu(!) taşra meskeninde bulur. Bu garip aileden kaçarak ormanda yetimlerin kumpanyasıyla karşılaşır, son durağı Mona’nın yüksek teknolojiyle konseyi lüks malikanesidir. Aradığı yanıtları burada bulabilecek midir ? Bu çılgın, garip, şahsî hikayeyi direktör geniş planlar, 360 dereceli kamera hareketleriyle aktarır, animasyonlar soyutluk dozunu yeterlice artırır. Joaquin Phoenix, Nathan Lane, Amy Ryan, Parker Posey, Ida LuPone ehil yorumlar sunarlar.
HAYALET BAYANLARIN TRAJEDİSİ
Kasım 2013’te Senegalli Fabienne Kabou Fransa’nın kuzeyindeki bir plajda 15 aylık kızını dalgaların içine bıraktı. Bu gerçek olaydan etkilenen Senegalli belgesel direktörü Alice Diop birinci uzun metrajı Saint Omer’i çekti. Gerçekle kurguyu karıştıran Diop, bebek öldürmenin üzerinden anneliği, yalnızlığı, sevgisizliği, karmaşık anne-kız bağını, Fransız sömürgeciliğini, ırkçılığı, ataerkilliği, ebeveynlerin yanılgılarını, önyargıları minimalist, etkileyici bir bir anlatımla betimliyor. Siyahi müellif Rama bebeği Elise’i öldürmekle suçlanan ideoloji öğrencisi Laurence’ın Saint Omer’deki duruşmasına katılır. Laurence’ta kendini gören gebe Rama annesine benzemek istemez. Şiirsel, lirik, mitolojik, dini, psikanalitik içerikli sinemada direktör ahlaki, isimli bir tahlil sunmaz, karar basamağı yoktur.
Öldürme hareketinin mitolojik boyutunu Diop, Pier Paolo Pasolini’nin Göreme’de çektiği, Maria Callas’ın oynadığı Medea’yla (1969) iletir. Manzara direktörü Claire Atherton’un doğal ışıklı imajları tablo niteliğindedir. Laurence’ın kimsenin tanımadığı, görmediği bir hayalet bayan olduğunu, yavaş yavaş yok olduğunu, yalnızlaştığını, hastalandığını, dış dünyadan koptuğunu, korktuğunu, ruhsal yardıma ihtiyacı olduğunu anlarız. Final sahnesi çok çarpıcıdır.
Venedik Sinema Festivali’nde Gümüş Aslan Ödülü’nü alırken Alice Diop, Audre Lourde’un Sister Outsider kitabından alıntı yaparak “Siyahi bayanlar, sessizliğimiz bizi korumayacak” dedi. Venedik’te ayrıyeten Geleceğin Aslanı birinci sinema mükafatını de alan üretimde Kajiye Kagame, Guslagie Malanada, Valérie Dréville, Aurélia Petit oynuyor.
