Ruslar geçen cumartesi, aylardan beri çatışmaların sürdüğü Bahmut ilçesini büsbütün ele geçirdiklerini duyurdu. Ukrayna bunu yalanlasa da açıklamada, Ukrayna güçlerinin Bahmut’ta hala “bazı binaları” elinde tuttuğu belirtiliyordu. Rusya, pazar günüyse, Bahmut’un her bir santimetrekaresini ele geçirdiklerini ilan etti. Ukrayna basını gelişmeyi, dolambaçlı sözlerle aktarıyor.
Böylelikle Ruslar, 10 aydan beri birinci kez bir ilçe merkezini ele geçirmiş oldu. Rusya, Bahmut’taki muvaffakiyetini, bütün NATO’ya karşı bir zafer olarak gösteriyor. Bahmut, ulaşım ağlarının merkezinde yer alması ve savaşın ağırlaştığı bir yer olması nedeniyle savaşın simgesi haline gelmişti. Zelenski, askerlerin çekilme teklifine karşılık ısrarla burada kalmış ve bir taraftan Rusların kayıp vermesini sağlarken başka taraftan da çok sayıda Ukrayna askeri hayatını kaybetmişti. Bu durum ileride Zelenski’nin başını ağrıtabilir.
Tam bu sırada, Ukrayna’nın desteklediği Rus muhalif silahlı kümelerin, Rusya’nın sondaki Belgorod vilayetinde iki köyü ele geçirdiği haberi geldi. Ukrayna’da üslenmiş olan “Rusya’nın Özgürlüğü Lejyonu” ve “Rus İstekli Birliği”, girdikleri köylerde halka, direnç göstermemeleri ve Putin’e karşı çıkmaları davetinde bulunuyor. Kremlin’in açıklamasında Ukrayna idaresinin Bahmut’taki başarısızlığı unutturmak için bu operasyona giriştiği savunuluyor.
AB sevdası
Pazar günü Moldova’da hükümet, AB’ye takviye mitingi düzenledi. Moldova Cumhurbaşkanı Maia Sandu, halkı, AB’ye üyelik arsuzunu göstermeye bunun için de mitinge katılmaya çağırdı. Hükümete yakın çevreler, AB üyeliği maksadının, anayasaya eklenmesini savunuyor.
Benzer bir yasal düzenleme Ukrayna’da 2014’teki Batı yanlısı ihtilalden sonra yapılmış ve anayasada NATO ve AB üyeliğinin amaçlandığı yazılarak bu mevzu hükümetler üstü bir “ulusal hedef” haline getirilmişti. Hem Moldova’da hem de Ukrayna’da resmi binalarda, devlet bayrağının yanında, AB bayrakları dalgalanıyor (AB üyesi olmadıkları halde). Halbuki üye olmayı ulusal maksat ve anayasal mecburilik haline getirdikleri AB, aşikâr çıkarlara nazaran hareket eden bir ülkeler kümesi ve bunlar, bir şeyler vermeden aday ülkeden alabileceklerini alma çabasındalar. Türkiye’nin AB macerası, bunun en büyük örneği.
Sanırım merhum Ünsal Oskay’ın kitabında geçiyordu: “Bir bayana ‘Necla, ben sensiz yaşayamam’, demek, Neclasızlaşmaya giden yolun başlangıcıdır” diye. AB’ye “Sizsiz olamayız” demenin âlâ sonuçlar getirmediğini Türkiye’nin 2000’lerin başlarındaki durumu aslında pek hoş gösteriyor. Bunu kitaplarıyla ortaya koyan merhum Prof. Dr. Erol Manisalı’yı da bir defa daha şükranla anıyorum.
[email protected]
