Belgeselin öznesi olan Mısra Gündeş ile Defne Bakırcı senkronize yüzme sporu sayesinde tanışan, çocukluklarından bu yana bir arada “mücadele” veren iki arkadaş, iki ulusal sportmen… Düet kategorisinde çocuk yaşta Türkiye tarihindeki birinci madalyayı getiren isimler. Belgesel, uzun yıllar boyunca ikilinin hayatını takip ediyor. Evvel 2016 Rio Olimpiyatları hazırlıkları, dünya şampiyonalarında müsabakaları, son olarak da COVID salgını nedeniyle bir yıl ertelenen 2020 Tokyo Olimpiyatları’na iştirak süreçlerini izliyoruz.
Ancak onların uğraşları başka olimpik sportmenlerin çabalarından ayrılıyor. Zira su balesi atletleri bilerek ve isteyerek yalnız bırakılıyorlar. Küçük yaşlardan itibaren bu sporda Türkiye’nin birincilerine imza atan sportmenler, tüm bu çabayı “kendi imkânlarıyla” veriyorlar. Yüzme branşından bile sıkıntı bir spor kısmında idman yapmak için havuz bulmaya çalışıyorlar, en başta kendilerine ilişkin havuzları olmaları gereken ulusal sportmenler havuzlara alınmıyorlar, yüzmeye gelen göbekli erkeklerin “ironik” bakışları ortasında idmanlarını yapıyorlar (filmin en düzgün sahnelerinden), masörleri yok, bu sporda bir noktaya gelmiş ülkelerin atletlerinin imkânlarının yarısı bile sağlanmıyor, mayoları için kumaşı kendileri bulup kendileri dikiyorlar…
İçlerindeki sevinç tekrar de kaybolmuyor, birbirlerine tutunuyorlar… Geleceği parlak sportmenler bunlar lakin skandallar bitmiyor…
GÖRMEZDEN GELMEK…
“Taş olsa çatlar denir” ya, yaşadıkları yalnızlık o tipten… Çağdaş bir ülkede ne yüzme federasyonu bırakır ne de spor bakanlığı, yaşadıklarının sonuçları akşam haberlerine bahis olur. Fakat bu spor siyasal islamcı bir iktidarın görmezden geldiği bir spor, yarışları TRT’de bile yayımlanmıyor, zira mayoları “çok açık”. Şayet “Biz kimsenin hayat biçimine karışmıyoruz” cümlesini duyarsanız aklınıza bu sportmenler gelsin. Zira ulusal sportmen olmak kolay değil, hayatlarını adıyorlar…
Akkuş ve İlkbağ da iki isimle bu sporu yaparken arkadaş olmuşlar, lakin onların yolu sinemaya kaymış. Sinema çekmeye de âlâ bildikleri yerden başlamışlar, yeterli ki de o denli yapmışlar. Son yıllarda dünyada sayıları gitgide artan ve insanların ilgisini çeken spor belgesellerine bir yenisini daha eklemiş oldular. Yıllara yayılan, iki atletin çocukluklarına kadar uzanan geniş arşiv imgelerinden çok âlâ bir kurguyla hoş bir belgesel ortaya çıkarmışlar.
“Düet” Antalya Altın Portakal ve İstanbul Sinema Festivali’nden ödüllü bir belgesel. Bir yıldır şenlikleri dolaşıyor. Lakin ne federasyondan ne spor bakanlığından birileri zahmet edip de izlememiş bile.
Belgeselin yakında Diğer Sinema tarafından vizyona sokulması da planlanıyor.
