Bir Harvard fizikçisi, okyanusun tabanında Dünya-dışı bir “uzay aracının” kalıntılarını ortaya çıkarmış olabileceğini tez ediyor.
2011’den 2020’ye kadar Harvard’ın astronomi kısmının lideri ve artık Ivy League üniversitesinin ET-avcılığı Galileo Projesi’nin lideri olan Profesör Avi Loeb, 2014 yılında Papua Yeni Gine kıyılarına düşen meteorun modüllerini bulmak için iki hafta boyunca Pasifik Okyanusu’nun tabanını taradı. IM1 olarak isimlendirilen meteorun yıldızlararası uzaydan geldiğine inanılıyor.
‘DÜNYA DIŞI BİR TEKNOLOJİK UYGARLIKTAN’
Chip’te yer alan habere nazaran manyetik bir kızak kullanan grup, “güneş sisteminden farklı bir doğal ortamdan yahut dünya dışı bir teknolojik uygarlıktan” olması gerektiğini söylediği 50 küçük demir küre biçimindeki kesim buldu.
Profesör Loeb yıllardır Dünya’nın yıldızlararası teknoloji tarafından ziyaret edilmiş olabileceğini öneriyor. 2017’de Oumuamua isimli yıldızlararası bir obje Güneş Sistemi’nden geçti ve birden fazla bilim insanı bunun doğal bir olay olduğuna inanırken, bir halde, Profesör Loeb bunun uzaylı kökenli olabileceğini savundu.
2017’de Oumuamua’nın keşfedilmesinden sonra, Profesör Loeb, pek çok tenkide karşın, daha fazla yıldızlararası objenin muhtemelen Dünya’nın yanından geçip gittiğini teorileştirdi. 2019’da bir öğrencinin, Oumuamua’dan evvel 2014’te geçiş yapan yüksek süratli bir ateş topunun, yani IM1 meteorunun, yıldızlararası kökenlere sahip olduğunu keşfetmesi ile haklı çıktı.
Hava sürtünmesi, IM1 Dünya’ya hakikat süratle yaklaşırken havada alevler içinde kalmasına sebep oldu ve o yılın 8 Ocak’ında gerisinde erimiş demir yağmur damlacıklarından oluşan bir iz bırakarak yok oldu. Bu yıldızlararası metal modüllerinin güçlü mıknatıslarla Pasifik’te taranabileceğinin keşfi, Loeb ve Galileo grubunun son vazifesinin başlamasına sebep oldu.
Loeb bu hafta Fox News Digital ile yaptığı görüşmede, “IM1’in yüksek suratı ve olağandışı gereç gücü göz önüne alındığında, kaynağı güneş sisteminden farklı bir doğal ortam yahut dünya dışı bir teknolojik uygarlık olmalı” dedi.
Loeb, IM1’in “aslında daha sert olduğunu ve NASA tarafından kataloglanan tüm uzay kayalarından daha yüksek bir gereç gücüne sahip olduğunu” belirtti ve devam etti: “Bu onu epey alışılmadık kılıyor.”
IM1’den gelen bu gizemli demir kalıntılarının, “dünya dışı bir teknolojik uygarlıktan” bir “uzay aracının” gezegenimize iniş yaptığının birinci somut ispatı olabileceği fikrini göz arkası etmedi.
Aralarında Harvard’ın Galileo Projesi Seferi’ndeki bilim insanlarının da bulunduğu yaklaşık iki düzine insan, geminin mürettebatı ve çabayı anlatan belgesel sinema imalcileri, 14 Haziran’da Silver Star gemisiyle Lorengau ada kasabasından yola çıktı.
Bu hafta sonunda sona erecek olan iki haftalık Pasifik seyahatleri boyunca Galileo grubu, ateş topunun bilinen son yörüngesi boyunca bir derin deniz manyetik kızağı sürükleyerek deniz yatağını IM1 enkazı belirtileri için taradı.
Loeb, Medium.com’da yayınlanan yakın tarihli bir günlük girişinde, “Kürecikler, temel olarak IM1’in en mümkün yolu üzerinde bulundu” ve “bundan çok uzaktaki denetim bölgelerinde bulunmadı” dedi.
Araştırmacılar, Silver Star’da ön tahlil için kimi araçlar getirmiş olsa da, gerçek çalışma, Loeb’in grubunun daha yüksek hassasiyetli laboratuvar ekipmanlarıyla gizemli demir küreleri incelemesiyle başlayacak.
Loeb ve takımı laboratuvara geri döndüğünde, IM1’in çarpışma enkazındaki atomik elementlerin ve izotopların yıldızlararası objenin yola çıktığı yer ve hatta tahminen de uzaylı imalcileri hakkında neler ortaya çıkarabileceğini belirleyecek.
Loeb, “Bu daha evvel hiç yapılmadı” diyor ve devam ediyor: “Kozmik bir komşudan asla kapımıza bir paket gelmedi. Bu, insanların yıldızlararası materyal ile birinci teması olabilir.”
