İçtihat Bülteni’nden edinilen bilgiye nazaran, “Davacı-davalı erkek vekili 10.01.2022 tarihli karşılığa yanıt ve karşı davaya yanıt dilekçesinde özetle; davacı-karşı davalı erkek vekili, tezlerin temelsiz olduğu, bayanın engelli eşini diğerlerinin yardımına muhtaç bırakıp meskeni sebepsiz terk ettiği, kredinin bayanın meskeni terk etmesinden sonraki bir vakitte gereksinim nedeniyle çektiğini, satıldığı argüman edilen gayrimenkulün ise bayanın istemi üzerine satıldığı, oğlu Mustafa’nın konutunu kendisinin aldığını bu nedenle bayanın davasının reddine karar verilmesini” talep etti.
“Davalı-davacı bayan vekili yanıt ve karşı dava dilekçesinde özetle; savların temelsiz olduğu, adeta meskeni terke zorlayan davacı erkek olduğu, bağımsız konut temin etmediği üzere meskene dön ihtarını da bağımsız olmayan bu konuta yaptığı, evlilik birliği içinde edindikleri gayrimenkulleri habersiz satarak oğluna daire aldığı ve bu alım için ayrıyeten kredi çekerek borçlandığını, hasebiyle kızının konutundan öteki gidecek yer bulamayan bayan yokluğa düşmüş olması göz önünde bulundurularak, isimli yardım talebinin kabulü ile asıl davanın reddine, 4721 sayılı Kanun’un 166 ncı unsuru yeterince tarafların boşanmalarına, bayan faydasına 50.000,00 TL maddî ve 50.000,00 manevî tazminat ile 1.000,00 TL önlem ve sonrasında yoksulluk nafakasına hükmedilmesine, yargılama masrafları ile vekâlet fiyatının karşı tarafa yüklenilmesini” dava ve talep etti.
İLK DERECE MAHKEMESİ BAYANIN BOŞANMA DAVASINI REDDETTİ
İlk Derece Mahkemesi “davacı erkek tarafından Kumru Noterliği aracılığı ile davalı bayana terk ihtarı gönderildiği, terk ihtarının davalı bayana bildiri edildiği, eldeki davanın terk ihtarından 2 ay sonra açılmış olduğu, belge çerçevesinde dinlenen şahit beyanlarından davacı erkek ve davalı bayanın, davacı erkeğin birinci eşinden olan oğlu, gelini ve çocuklarıyla uzun yıllardır birlikte yaşadıkları, davalı bayanın davacı kocadan başka bir konut talebinde bulunmadığı, davalı bayanın konutu terk etmesinden evvel değil terkten sonra davacı erkek tarafından bir tarla satışının yapılmış olduğunun anlaşıldığı, davalı bayanın meskeni terk etmesinin haklı bir sebebe dayanmadığı münasebeti ile davacı erkeğin 4721 sayılı Kanun’un 164 üncü unsurunda düzenlenen terk hukukî sebebine dayalı boşanma davasının kabulüne, tarafların boşanmalarına, karşı davanın reddine” karar verdi.
İlk Derece Mahkemesi’nin kararına karşı müddeti içinde davalı- davacı bayan vekili istinaf müracaatında bulundu.
Bölge Adliye Mahkemesi erkeğin boşanma davasını reddetti, bayanın boşanma davasını kabul etti fakat bayan lehine manevi tazminat vermedi.
Bölge Adliye Mahkemesi “somut olayda erkeğin ihtarı samimi olmadığı bu nedenle davacı erkeğin terke dayalı boşanma davasının reddinin gerektiği belirtilerek kararın kaldırılmasına davacı-karşı davalı erkeğin davasının reddine karar verilmiş bayanın davası açısından ise erkeğin kendi ismine kayıtlı taşınmazı eşinin görüşünü almadan sattığı anlaşıldığından bu vakıanın davacı erkeğe kusur olarak yüklenmesinin gerektiğini, bu durumda boşanmaya sebep olan olaylarda davacı-davalı erkeğin tam kusurlu olduğu belirtilerek münasebetin düzeltilmesine, 6100 sayılı Kanun’un (6100 sayılı Kanun) 353 üncü unsurunun birinci fıkrasının (b) bendinin (3) üncü alt bendi mucibince bayanın istinaf müracaatının kısmen kabulüne infazda tereddüte mahal vermemesi için kararın bu kısmının kaldırılmasına, yine temel hakkında karar kurulmak suretiyle bayanın davasının kabulü ile 4721 sayılı Kanun’un 166 ncı unsurunun birinci fıkrası mucibince tarafların boşanmalarına, davalı-davacı bayan faydasına 25.000,00 TL maddî tazminata, kuralları oluşmayan manevî tazminat talebinin reddine, davalı-davacı bayan faydasına aylık 500,00 TL önlem ve 750,00 TL yoksulluk nafakasına” karar verdi.
Bölge Adliye Mahkemesinin kararına karşı mühleti içinde taraf vekillerince temyiz isteminde bulunuldu. Böylece belge, Yargıtay 2. Hukuk Dairesi gündemine taşındı.
YARGITAY ‘KADIN LEHİNE MANEVİ TAZMİNAT VERİLMELİDİR’ DEDİ
Yargıtay 2. Hukuk Dairesi, bozma ilânında şu tabirlere yer verdi:
“Bölge Adliye Mahkemesi tarafından üstte da belirtildiği üzere; erkeğe kendi ismine kayıtlı taşınmazı eşinin görüşünü almadan sattığı olayının kusur olarak yüklenildiği, bayandan habersiz yapılan bu aksiyonun ekonomik manada itimat sarsıcı davranış niteliğinde olduğu, belirlenen ve gerçekleşen bu kusurun bayanın kişilik haklarına hücum teşkil ettiği anlaşılmaktadır. 4721 sayılı Kanun’un 174 üncü unsurunun ikinci fıkrası koşulları bayan faydasına oluşmuştur. Hal bu türlü iken Bölge Adliye Mahkemesince bayanın faydasına uygun ölçüde manevî tazminat hükmedilmesi gerekirken yazılı münasebet ile manevî tazminatın reddine karar verilmesi yanlışsız olmayıp bozmayı gerektirmiştir.”
Kararı pahalandıran İstanbul Barosu üyesi Avukat Fatih Karamercan şunları söyledi:
“Boşanma davalarının birçoklarında, boşanma ve mal rejiminin tasfiyesinden kaynaklı alacakların tahsil kabiliyetini azaltmak yahut yok etmek için boşanma davası açılmadan eşlerden biri yahut her ikisi kendi ismine kayıtlı malları satmaktadır. Yargıtay 2. Hukuk Dairesi’ne nazaran, eşin kendi ismine kayıtlı malı, eşinin görüşünü almadan satması, boşanma davası açısından kusur oluşturmaktadır. Yargıtay 2. Hukuk Dairesi’nin bu kararı dışında 14 Aralık 2020 ve 09 Kasım 2016 tarihli kararları ile de ‘eşin kendi ismine kayıtlı malı, eşinin görüşünü almadan satması’ vakıası öteki eş açısından manevî tazminat sebebi olmuştur. Bu vakıa ile irtibatlı olarak Yargıtay 2. Hukuk Dairesi’nin 25 Nisan 2018 tarihli kararına nazaran, ‘eşinden habersiz kredi çekme’ vakıası itimat sarsıcı davranış olarak kabul edilmesine karşın manevî tazminat sebebi olarak görülmemiştir.”
