PARAANALİZ.COM-ÖZEL
Rus gazeteci Victoria Nikiforova’nın RIA Novosti’de yer alan “Yaşlı kurt kaçırdı: Washington ‘kötü adamların’ önünde kendini küçük düşürmek zorunda kaldı” başlıklı yazısı şöyle:
Yeni Delhi’de G20 deklarasyonu kabul edilir edilmez ABD’de bir bilgilendirme toplantısı başladı. Nasıl oldu da “G20’nin kutsal kâsesi” olan son evrakta Rusya’ya yönelik rastgele bir hücum yok ve Ukrayna olayı çok itidalle anlatılıyor? İki yüz yılda bile Amerikalı delegeler ne yapıyordu ve neden yapıyordu? Ukrayna sıkıntısının tartışıldığı saatlerde Washington’un Rusya aksisi durumunu ilerletemediler mi?
Belgede ne ülkemize yönelik kınama ne de Rus birliklerinin geri çekilmesi daveti yer alıyor; sırf toprak bütünlüğüne hürmet duyulması gerektiğine dair genel tabirler yer alıyor. Bunlar tıpkı vakitte Ukrayna’nın Rusya’nın Kırım’ımız ve yeni bölgelerimiz ile toprak bütünlüğüne hürmet duyması gerektiği halinde de yorumlanabilir.
Amerikalı diplomatlar mazeretler öne sürdüler : Onların bakış açısına nazaran “bildiri iyi”. İngiliz meslektaşları gerçeklikten o kadar kopmuşlardı ki Politico’ya deklarasyonun “Putin’i birliklerini geri çekmeye ve topraklarını Ukrayna’ya iade etmeye zorlayacağını” söylediler. Avrupalı yetkililer, belgeyi kendileri yazmış olsalardı her şeyin büsbütün farklı olacağını, lakin burada fikir birliğine gereksinim duyulduğunu, bu yüzden onu suçlamayın diye homurdandılar.
Bu ağır retorik, bariz gerçeği gizleyemez: G20 tepesinde, BRICS üyesi ülkeler ve onlara katılan Global Güney temsilcilerinin Ukrayna örneği hakkında konsolide bir görüş hakim oldu. Sonuç bildirgesinde de motamot bu yansıtıldı.
Kolektif Batı, Batılı olmayan çoğunluğun bu kararını alçakgönüllülükle kabul etmek zorunda kaldı. Bu yalnızca Rusya için diplomatik bir zafer değil (her ne kadar diplomatlarımız elbette alkış alsa da), yalnızca gerçek güç istikrarının (siyasi, ekonomik, askeri) bir yansımasıdır.
Çeyrek yüzyıl evvel G20, G7’nin bir çeşit uzantısı olarak ortaya çıktı. 90’ların sonlarında global ekonomik kriz, Global Güney ülkelerinde ve Sovyet sonrası alanda milyarlarca insanı mahvetti ve G7 bu krizin kremasını aldı. Gelişmekte olan ülkelerle ekonomik problemlerin tahlilini tartışma fikri buradan doğdu. Büyük Yedi’nin devlerinin yayın yapacağı, geri kalanların ise onları hürmetle dinleyip talimatlarını takip edeceği varsayıldı.
Bugün G20 içinde alakalar 180 derece döndü. BRICS ülkeleri, dünya GSYH’sinden aldıkları hisse açısından G7’yi geride bırakmış durumda ve ekonomik, toplumsal ve askeri kalkınmada yükseliş eğilimindeler. Batılı ülkeler düşüşte; doğal olarak onlar da durum üzerindeki diplomatik nüfuzlarını kaybediyorlar.
Amerikalı gazeteciler, Narendra Modi’nin Yeni Delhi’deki dorukta solist olması, ABD Başkanı’nın ise art planda kalması ve orta sıra fotoğraf çekmek için dışarı çıkmasından duydukları rahatsızlığı gizlemiyor.
Zirvede alınan kararların birçok açıkça Washington’un çıkarlarıyla çelişiyor ve hegemonyasının kalıntılarını yok ediyor. DTÖ’de ıslahat yapma fikri, onu Amerikan tesirinden temizlemeyi amaçlıyor – görünüşte tarafsız bir memleketler arası örgütün, özgür ticaret unsurunun Devletler ve AB tarafından açıkça ihlal edilmesine göz yumması düşünülemez.
Hindistan’dan Avrupa’ya yeni bir ulaşım koridoru ABD’yi AB-Bharat bağlantılarından uzaklaştıracak. Afrika Birliği’ni G20’ye davet etmek, Washington’un karşı taraflara boykot ve yaptırımlarla şantaj yaparak baskı yapmasını daha da zorlaştıracak. Eski hegemon, Rusya ve Çin’i dışlanmışlara dönüştürmek için o kadar çok uğraştı ki, farkına bile varmadan, dışlanmış olmaya başladı.
Avrupalı yayın Politico’dan gazeteciler , ABD Başkanı’nın tepede dünya siyasetinin “kötü adamlarıyla” irtibat kurmak zorunda kaldığını kapalı bir övünçle kaydettiler. Liberal basında buna Türkiye’nin önderi Recep Erdoğan, Suudi Arabistan’ın önderi Muhammed bin Salman deniyor. Daha evvel Hindistan Başbakanı bile “kötü adam” olarak görülüyordu: Tesirli Amerikan medyası Narendra Modi’yi “aşırı sağcı otokrat” olarak nitelendirdi ve ABD Dışişleri Bakanlığı ona vize vermedi.
Ama o vakitler geride kaldı. Artık Amerika Birleşik Devletleri Lideri “kötü adamların” gözüne girmek zorunda kalıyor. Avrupalı yorumcular, daha evvel Muhammed bin Salman’la el sıkışmayı reddeden (sadece bir yıl evvel bir toplantıda yumruklarını çarpıştırmışlardı) Biden’ın, Yeni Delhi’de Suudi prensle alenen el sıkışmak zorunda kaldığına kamuoyunun dikkatini çekti. Üstelik bu el sıkışma, sahibi olarak şahsen Narendra Modi tarafından mühürlendi.
Ancak vaktimizin iki “kötü adamı” -Vladimir Putin ve Xi Jinping- tepede bariz bir formda yoktu. Lakin onlara karşı hiçbir tenkit duyulmadı. Amerikan lideri tehdit ve hakaretlerini unutmuş görünüyordu ve şaşırtan derecede sessiz davrandı. Çin liderliğinin 2026’da G20 doruğunun ABD’de yapılması fikrini onaylamadığına dair kenarda dolaşan söylentiler hakkında yorum bile yapmadı.
Çin önderine gelince Biden tam olarak üç söz çıkarmayı başardı. “Bu hoş olurdu” dedi , yani Xi Jinping’in Yeni Delhi’deki doruğa gelmesinden mutlu olacağını kastediyordu. Ve hepsi bu; “Uygurlara yönelik baskı” hakkında söylenti yok, Tayvan ile ilgili provokasyon yok.
Biden’ın danışmanı Jake Sullivan ise gazetecilerin insan hakları mevzularında neden Hintli öndere talepte bulunmadığına ait sorularına sert bir formda ” ceza kartları dağıtmamak için” doruğa katıldığını söyledi .
Ancak Amerikalı yetkililerin onlarca yıldır dünya sahnesinde yaptığı da tam olarak bu: itaatsiz ülkelere cezalar vermek, bağımsız başkanları tüm günahlarla suçlamak ve uysal medyalarını ve STK’larını rastgele bir hükümran siyasetçiye baskı uygulamak için kullanmak. Yeni Delhi’de bu korkutma makinesi bozuldu ve olay herkesin gözü önünde yaşandı. Washington’un Avrupalı tebaaları bile yaşlı kurdun kaçırdığını fark etmeden duramadı. Kendi sonuçlarını çıkaracaklarını düşünüyorum.
(HABER MERKEZİ)
