Zaim, perdeye bu defa Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nin en ünlü “dolandırıcısı” Mustafa Serttaş’ın -namı öteki “Tavuri” yani “Şeytan”- kıssasını yansıtıyor.
ZAİM’DEN İZLER
Zaim “Tavuri”de, sekiz yaşından beri tanıdığı Serttaş’ın odağında kabahat, suça bağımlılık, toplum, özgürlük ve aile yapısı hususlarını işliyor. Serttaş’ı sekiz yaşından beri tanıyan Zaim, belgesel sinemasını “merhametin keşif süreci” olarak isimlendiriyor. Zaim’in hayatını yitiren annesi Ruhsar Zaimağaoğlu’nu da birkaç sahnede izlediğimiz belgeselde Serttaş’ın ömrünün son beş yılını görüyoruz.
‘HAKİKATE DAHA YAKIN OLMAK’
“Tavuri hapishaneden çıktıktan sonra yeni bir hayat başlatmayı başarabilecek midir, yoksa yavaşça kendi sonunu mu hazırlayacaktır” sorusuyla yola çıkan Derviş Zaim’le, basım gösteriminin akabinde sekiz yıllık bir çalışmanın eseri “Tavuri”yi konuştuk.
Belgeselin birtakım kısımlarında Tavuri’nin dolandırıcılık yaptığı anlara şahit oluyoruz. Gerçek miydi o imgeler?
Hayır, onlar kurmaca. Bir tek o kısımlar kurmaca. Zira suça ortak olmamamız gerekiyor.
Tavuri’nin ömrünü kurmaca bir anlatımla değil de bir belgeselle anlatmayı niye tercih ettiniz?
Hakikatle ilgili. Bir defa kendisi hayattaydı ve onunla birlikte bir arada yürümenin bana getireceği çok daha öbür katkılar olacağını düşündüm. Kurmaca yapmak yerine, hakikate daha yakın olma ihtimali olan bir şeyin daha pahalı, daha derin bir şey olabileceğini düşündüğüm için bu yola girdim.
“Umudum berbatlığın içinde gizli kalmış uygunluğu bulmak” diyorsunuz belgeselde. Tavuri ile geçen bu müddet içerisinde bulabildiniz mi?
Tavuri’de yoktu. Tavuri’de bunun bulunma ihtimalinin düşük olduğunu gördükten sonra sinema aslında merhametin keşfi üzerinden ilerlemeye başladı. Buralarda, öteki bir yerde umudun arayışının kelam konusu olduğunu söylememiz mümkün.
İyiliği bulma umudunu hâlâ aramaya devam ediyorsunuz yani.
Elbette natürel. Yalnızca o insanın kendisine dair değil, bizim ya da diğerlerinin o beşere karşı umut besleyip besleyemeyeceği konusu da eş derecede kıymetli bir konudur. Merhametin keşfedilmesi tahminen de insanlığı kurtaracak kıymetli mevzulardan bir adedidir. Bu manada sinemanın cümlesinin de buralarda olduğunu söyleyebiliriz.
HAPİSHANEDEN SAHNELER
İlk hırsızlığını bir lokantadan “kurufasulye” çalarak yapan “Tavuri”, bu erken tecrübesini kendi tabiri ile bir “tutku” haline getirmiş. Kaldı ki cezaevinden tahliye olduktan sonra kardeşinin “Bu işlerden uzak dur” ihtarına bile “Devam edeceğim. Enayi olmasınlar akıllı olsunlar. Enayi kalmayana kadar devam edeceğim” diyor. Hayattayken hükümlü olarak yattığı Lefkoşa Merkezi Cezaevi’ni bile farklı vakitlerde iki kere dolandıran Tavuri’nin hayatının bir bölümünün anlatıldığı belgeselin çekimlerinin birtakım sahneleri Serttaş mahpusta iken Lefkoşa Merkezi Cezaevi’nde yapılmış.
