MABEL MATİZ ‘FATİH’ (POSE RECORDS)
İlk albümün üzerinden 12 yıl geçti; Buket Uzuner romanından esinlenmiş ismiyle Mabel Matiz için köprünün altından çok sular aktı. O günlerden bu yana kubbesinde baki kalan duygusallığı ve nahifliği. Artık başladığı noktanın ötesinde, tezli bir pazarlamanın tahtında. Birinci defa gerçek ismini kullandığı albümü “Fatih”, üç yıllık hazırlık sürecinin, 20 üretimci eşliğinin, Aşkın Parıltı Yengi, Melike Şahin, Kalben düetlerinin dışında önemli özelliklere sahip.
Beşinci albümünde 25 müzik var, uzunluğu 106 dakika. Algı süreçleri kısalmış, tahammül mühletleri azalmış bir jenerasyona karşı bu uzunlukta müzik yapmak bir direniş çeşidi. Günümüzün cılk pop anlayışının dışında duruyor “Fatih”. Gündelik moda akımlara paçasını kaptırmadan müzik yapması da bir direniş çeşidi. Doksanlı yıllara has bir havası var; özellikle Sezen Aksu’yu anımsatan düzenlemeleri… Melodiler eski, kelamlar alışıldık değil. Çok fazla sözcük kullanıyor. Edebiyat tarihimizin yakın geçmişinden ve çağdaş Türk şiirinden besleniyor, bir de geçmişinden. Her ne kadar prozodi kurallarını tekrar yazarak elde ettiği nevi şahsına münhasır söyleme tekniği ve tercih ettiği eski ve yakası açılmadık sözler birtakım dinleyicileri zorluyor olsa da bu da bir direniş çeşidi.
TİMUÇİN ŞAHİN’S FLOW STATE ‘FUNK POEMS FOR ‘BİRD’ (KALAN MÜZİK)
1992 yılından beri yurtdışında yaşayan caz gitarcısı Timuçin Şahin 2001 yılında “On The Line” albümünü çıkarmış, Hollanda’da bir müsabakada birinci olmuştu. Sonrasında merdivenin basamaklarını birer ikişer tırmanmaya başladı, üretken bir periyoda girerek albümler çıkardı. Girişken ve mert karakteriyle dünya devlerini sahnesinde ve albümlerinde ağırladı. “Funk Poems For ‘Bird’”, Şahin 35 yaşında hayata veda eden Bird lakaplı efsane saksofoncu Charlie Parker’a şükranlarını sunuyor.
Şahin, yarım saati biraz aşan sekiz modülde, Bird’ü çağdaş dünyaya tahvil ederek canlandırıyor. İlhamını aldığı büyük ustanın sonik cihanını, bir papağan üzere tekrara yeltenmeden yorumluyor. Bird’ün vefatının akabinde geçen üç çeyrek yüzyıla karşın tesirinden bir şey yitirmediğini kanıtlıyor. Bu işi yaparken de en büyük takviyesi müzisyen dostları piyanist Cory Smythe, basçı Reggie Washington ve davulcu Sean Rickman’dan alıyor.
Enerjik, özgür doğaçlamanın ve M-Base geleneğinin bir kesimi hatta devamı üzere tınlıyor. Şahin bestelerinde ortada bir Bird’ün karakteristik cümlelerini kıssanın içine gizlese de gönderme yapmıyor, onun ruhunu yaşatmaya çalışıyor. Dinlemesi çok kolay değil ancak verdiğiniz emeğin karşılığını ziyadesiyle alıyorsunuz.
